Հարցեր Ալվարդ Հովսեպյանին
1․ Ես կարդացել եմ թիթեռնիկն ու մեղու առակ իմ կարծիքով առակ մեջ երկուսնել համարվում էրն ընկեր ես ուզում ոմ իմանալ ձեր կարծիքը։ 2․ Նաև ես կարդացելլ եմ ընձուխտնն ու կրիան առակը և ես ունեմ կարծիք, իմ կարծիքով ոչ կրիան էր
Հարավային դպրոց-պարտեզ, 4․2 դասարան
1․ Ես կարդացել եմ թիթեռնիկն ու մեղու առակ իմ կարծիքով առակ մեջ երկուսնել համարվում էրն ընկեր ես ուզում ոմ իմանալ ձեր կարծիքը։ 2․ Նաև ես կարդացելլ եմ ընձուխտնն ու կրիան առակը և ես ունեմ կարծիք, իմ կարծիքով ոչ կրիան էր
Բարեբախտաբար, ես հիշեցի, որ Թուրքիայում մի այնպիսի բույս կա, որը շատ արագ է աճում եւ, երբեմն, մինչև երկինք հասնում։ Դա բակլան է։ Մի րոպե անգամ չկորցնելով, մի այդպիսի բակլա տնկեցի, եւ բակլան իսկույն սկսեց աճել։ Աճեց, աճեց ու շուտով
Երկար քթով մի փոքրիկ ծերուկ, բուխարու առաջ նստած, պատմում էր իր արկածները։ Լսողները նրա երեսին ծիծաղում էին. — Ա՜յ քեզ Մյունխհաուզեն, ա՜յ քեզ բարոն։ Բայց ծերուկը նրանց չէր էլ նայում։ Նա հանդարտ շարունակում էր պատմել, թե ինչպես է թռել լուսին,
ել(«Մյունխհաուզենի արկածները» գրքից) Ռուդոլֆ Էրիխ Ռասպե Բայց ո՛չ ուժը, ո՛չ քաջությունը սարսափելի դժբախտությունից չազատեցին ինձ։ Մի անգամ կռվի ժամանակ, չնայած ես վագրի նման կռվում էի, այնուամենայնիվ, գերի ընկա։
Հովհաննես Թումանյան Համբարձումն եկավ, ծաղկունքը ալվան Զուգել են հանդեր նախշուն գորգերով: Փունջ-փունջ աղջիկներ սարերը ելան Վիճակ հանելու աշխույժ երգերով:
Մեղուների մասին (տեղեկատվական) Մեղուներն ապրում են մեծ խմբերով եւ յուրաքանչյուր առանձյակ զբաղվում է որոշակի գործով: Ընտանիքի գլխավոր անդամը մայրն է, որը ոչ մի աշխատանք չի կատարում: Երբ փեթակում ծնվում է երիտասարդ մայր, ծեր մայրն իր պարսի հետ լքում է փեթակը:
— ՄԵՂՈՒՆ ՈՒ ՄԱՐԴԸ ն մեկ անգամ հարցրեց իր տիրոջը: — Քո կենդանիներից ո՞րն է ամենից օգտակարը: — Գիտեմ, դու երևի կարծում ես, թե ամենից օգտակարը դու ես, բայց սխալվում ես, — պատասխանեց տերը: — Ինչպե՞ս, տեր, ո՞րն է այն
Յուլիսիս Մաքոլին և աշխարհում նրա լավագույն ընկերը՝ Լայոնել Քեբոտը՝ Մեծն Լայոնելը, մտան Մաքոլիների խոհանոցը։ Բոլորովին չպետք է կասկածել այս բարեկամության վրա, թեև Լայոնելը ամբողջ վեց տարով Յուլիսիսից մեծ է։ Նրանք միասին էին ման գալիս և միշտ իրար հետ էին լինում,
Գիտե՞ք, որ աչքերն էլ են գանգատվում: Չե՞ք հավատում: Մի անգամ իմ բախտը բերեց, ես կարողացա լսել, թե ինչպես են նրանք բողոքում:
Ժամանակին մի երիտասարդ էր ապրում: Նա երազում էր մեծ գիտնական դառնալ: Գիշեր-ցերեկ սովորում էր ու մի օր վերջապես ինքն իրեն ասաց. — Ես շատ բան եմ սովորել, գիտնական եմ դարձել և հիմա բոլորին ցույց կտամ‚ թե ինչեր կարող եմ անել: